Het donderglas is een waterweerglas bestaande uit een peervormig reservoir met aan de voorzijde een naar boven wijzende tuit. (Afb.) Het donderglas is gevuld met gekleurd water waarboven een constante hoeveelheid lucht zit. Op de tuit na, is het reservoir gesloten. Een hoge luchtdruk drukt het water in de tuit omlaag en perst de lucht boven de vloeistof samen. Het water in de tuit gaat omhoog als de luchtdruk daalt. Bij een sterke daling, bijvoorbeeld bij storm of onweer, stijgt het water zo ver dat het eruit druppelt. Dan heb je het "gedonder in de glazen". Nadeel van waterweerglazen is dat de temperatuur invloed heeft op de werking.
De uitvinding van het donderglas wordt wel toegeschreven aan de Zuidnederlander Ghijsbrecht de Donkere die even voor 1619 een weerwaterglas uitvond dat door hem als "motus perpetuus" werd omschreven.
Zie ook: Weerglas.
Bronnen:
Helma Rebel-Struijk, 'Barometer', Reformatorisch Dagblad 17 augustus 1999.